Εξερευνήστε το Τολό

Κατά τη διάρκεια του χρόνου στο Τολό γίνονται γιορτές και εκδηλώσεις.

Το Ημερολόγιο ξεκινά με τα Θεοφάνεια στις 6 Ιανουαρίου, Το Καρναβάλι που πραγματοποιείται στα τέλη Φεβρουαρίου ή αρχές Μαρτίου ανάλογα με την ημερομηνία του Πάσχα και είναι ένα γεμάτο Σαββατοκύριακο μεταμφιέσεων που τελειώνει με το παραδοσιακό γλέντι της Καθαρής Δευτέρας.

Ξεχωριστός είναι ο εορτασμός του Αγίου Πάσχα στο Τολό, όπου κάθε χρόνο οι πιστοί αναβιώνουν με τον δικό τους μοναδικό παραδοσιακό τρόπο το Θείο Δράμα του Κυρίου και τελικά την Ανάσταση. Η κορύφωση του Θείου Δράματος ξεκινά τη
Μ. Πέμπτη. Τη μέρα οι νοικοκυρές βάφουν τα πασχαλινά τους αυγά και τα μεσάνυχτα όλες οι γυναίκες στολίζουν ευλαβικά τον Επιτάφιο στην κεντρική εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου.

Το βράδυ της Μ. Παρασκευής χιλιάδες κόσμου, ντόπιων και επισκεπτών, συνοδεύουν με τις ψαλμωδίες τους την περιφορά του Επιταφίου, ο οποίος θα περάσει από τον κεντρικό δρόμο του χωριού για να καταλήξει μέσα στη θάλασσα. Το πλήθος μεταφέρεται στην παραλία του Τολού, ενώ και οι ψαράδες του χωριού μέσα από τις βάρκες τους συμμετέχουν με καπνογόνα, δημιουργώντας ένα απόκοσμο και πρωτόγνωρο σκηνικό.

Το Μεγάλο Σάββατο όλο ο κόσμος μαζεύεται ξανά στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου για να γιορτάσει την Ανάσταση του Κυρίου και να λάβει το Άγιο Φως, ενώ ακολουθεί το πατροπαράδοτο τραπέζι με παραδοσιακή μαγειρίτσα και φυσικά το τσούγκρισμα των πασχαλινών αυγών.

Την Κυριακή του Πάσχα το Τολό γεμίζει σούβλες με αρνί και κοκορέτσι από άκρη σ’ άκρη, ενώ το τελετουργικό κλείνει εντυπωσιακά το απόγευμα με την καύση του Ιούδα μέσα στη θάλασσα, με μια παραδειγματική… τιμωρία στον προδότη του Κυρίου.

Η διαδρομή του Μαραθωνίου Ναυπλίου πραγματοποιείται συνήθως την πρώτη Κυριακή του Μαρτίου.

Η 25η Μαρτίου είναι εθνική εορτή με σχολική παρέλαση.

20-21 Μάϊου Η Γιορτή του Τολού στο λιμάνι.

Φεστιβάλ Ναυπλίου Ιούνιος-Ιούλιος με μουσικές εκδηλώσεις σε ιστορικά μέρη του Ναυπλίου. Στα τέλη Ιουνίου πραγματοποιείται Μουσικοχορευτική εκδήλωση με παραδοσιακούς χορούς από ερασιτεχνικά σχήματα.

Το «Φεστιβάλ Αρχαίου Θεάτρου Επιδαύρου» τον Ιούλιο και τον Αύγουστο κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ.

Κάθε καλοκαίρι, η «Γιορτή της Πανσελήνου» γίνεται κάτω από την πανσέληνο του Αυγούστου με διάφορες εκδηλώσεις.

Στα τέλη Σεπτεμβρίου γίνεται η Γιορτή των Ψαράδων. Είναι το φεστιβάλ των ψαράδων που σηματοδοτεί την έναρξη της περιόδου αλιείας με λευκά δολώματα και συνοδεύεται από ψάρια, κρασί, χορό και τραγούδι.

Η 28η Οκτωβρίου είναι εθνική εορτή με σχολική παρέλαση.

Η Αρχαία Ακρόπολη της Ασίνης βρίσκεται πάνω σε ένα λοφάκι, που ξεπηδά προς τη θάλασσα, περίπου 1 χλμ από το Τολό και 7 χλμ από το Ναύπλιο. Ανακαλύψεις κατά τη διάρκεια των ανασκαφών δείχνουν πως η περιοχή κατοικούνταν από την εποχή του Χαλκού και έφτανε μέχρι και τη Μυκηναϊκή εποχή, κατά τη διάρκεια της Γεωμετρικής και προ-Γεωμετρικής περιόδου.

Σήμερα υπάρχουν ίχνη προϊστορικού οικισμού, κομμάτια του επιβλητικού πολύγωνου κτίσματος της ακρόπολης αλλά και μεσαιωνικοί πύργοι. Στην περιοχή έχουν επίσης ανακαλυφθεί Μυκηναϊκοί, Ελληνιστικοί και Ρωμαϊκοί τάφοι.

Οι πρώτοι κάτοικοι της Ασίνης ήταν οι Δρύοπες. Οι Δρύοπες είναι ένα από τα αρχαιότερα ελληνικά φύλα. Αρχικά ζούσαν ανάμεσα στα όρη Οίτη και Παρνασσός, μια άγονη γη γνωστή ως Δρυοπίς. Η ακμή της εποχής τους είναι περίπου το 1300 π.Χ. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία οι Δρύοπες εκδιώχθηκαν από τη Δρυοπίδα από τον Ηρακλή. Στην συνέχεια εγκαταστάθηκαν στην Πελοπόννησο όπως αφηγείται ο μύθος, ως ικέτες του Ευρυσθέα, ο οποίος ήταν και εκείνος αντίπαλος του Ηρακλή και τους χάρισε την Αργολική πόλη της Ασίνης. Ύστερα οι Δρύοπες ίδρυσαν τη Νεμέα, όπου τότε σύμφωνα με ιστορικές πηγές, βασιλιάς τους ήταν ο Φύλας από την Οίτη. Στους Δρύοπες επίσης αποδίδεται η ανέγερση των Δρακόσπιτων, 23 μεγαλιθικών μνημείων που βρίσκονται μόνο στη νοτιοανατολική Εύβοια

Κατά τη διάρκεια της Μυκηναϊκής Εποχής, η Ασίνη και οι Μυκήνες συνδέονταν με δρόμο και η Ασίνη χρησίμευε ως λιμάνι της πόλης. Ο Όμηρος αναφέρει πως και οι δύο πόλεις πήραν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο με την Ασίνη να στέλνει πάνω από 40 πλοία.

Την πόλη κυβερνούσαν οι Αργίτες το 740 π.Χ. (ή το 700 π.Χ.), παρά την αντίσταση των κατοίκων, και τελικά εγκαταλείφθηκε. Οι Αργίτες κατέστρεψαν την πόλη, εκτός από τον ναό του Πυθέα Απόλλωνα. Οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν στη Μεσσηνία όπου έκτισαν μια νέα πόλη. Κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου η πόλη της Ασίνης οχυρώθηκε με τείχος.

Το 1992 οι ανασκαφές από τη Σουηδική Αρχαιολογική Αποστολή ανακάλυψαν υπολείμματα των οχυρώσεων της πόλης από το 2000 π.Χ. και από τον 3ο αιώνα π.Χ. Επίσης πάνω στον ίδιο λόφο, ένα μυκηναϊκό νεκροταφείο με τάφους από τη Γεωμετρική περίοδο, όπου και βρέθηκαν πολλά ενδιαφέροντα αντικείμενα. Ακόμη, βρέθηκαν ερείπια τάφων από την Ελληνιστική και τη Ρωμαϊκή εποχή.

Ο Γεώργιος Σεφέρης, ένας από του μεγαλύτερους και σημαντικότερους, Έλληνες ποιητές, βραβεύθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963. Έκανε γνωστό σε περισσότερο κόσμο το αρχαίο λιμάνι κοντά στο Ναύπλιο, με το ποίημα του “Ο Βασιλιάς της Ασίνης”, από την ποιητική του συλλογή, Ημερολόγιο Καταστρώματος Α΄.
Το ποίημα είναι μια ωδή στον χαμένο χρόνο, την ανθρώπινη ύπαρξη και την ματαιοπονία της δόξας. Ο Βασιλιάς της Ασίνης, ο οποίος κυβερνούσε κατά την Μυκηναϊκή εποχή, όπως περιγράφει και ο Σεφέρης, ήταν αρχηγός και έπαιρνε αποφάσεις που επηρέαζαν την ζωή των υπολοίπων. Μια άποψη που είχε ξεχαστεί αλλά περιγράφεται λεπτομερώς στην Ιλιάδα.

Το Ναύπλιο περιλαμβάνει πολλά ενδιαφέροντα μνημεία, όπως η Αποθήκη Όπλων των Ενετών και το σημερινό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Τζαμί στην πλατεία Συντάγματος, η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, το Λιοντάρι των Βαυαρών κ.α. Αυτά μαζί με άλλα κτίσματα διαφόρων αρχιτεκτονικών ρυθμών και εποχών δίνουν στο Ναύπλιο την υπέροχη αισθητική του, κάνοντας την πόλη αναγνωρισμένη ως τις καλύτερα διατηρημένες πόλεις του 19ου αιώνα.

Η οχύρωση του Ναυπλίου είναι εκτενής και επιβλητική. Το παλαιότερο οχυρό είναι η Ακροναυπλία και απέναντι στον βραχώδη λόφο κοιτώντας από ψηλά την πόλη, το Παλαμήδι και στο λιμάνι το Μπούρτζι. Τα τρία οχυρά είναι εξίσου σημαντικά για την αρχαιολογική τους σημασία αλλά και για την απίστευτη προσαρμογή στην τοπογραφία του μέρους.

Μπούρτζι
Αυτό το μικρό οχυρό βρίσκεται μπροστά από το λιμάνι και παλαιότερα συνδεόταν με την ξηρά εξού και το όνομα ‘Λιμένας της Αλύσου’. Χτίστηκε περίπου το 1473, το κύριο κομμάτι του οχυρού είναι ένας ψηλός οκτάγωνος πύργος που περιβάλλεται από άλλους μικρούς ημικυκλικούς πύργους για καννόνια, ανατολικά και δυτικά.

Κατά την Τουρκοκρατία οι Τούρκοι, γέμισαν τα σημεία γύρω από το οχυρό με πέτρες για να εμποδίζουν τα πλοία. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε και ως η οικία του Δήμιου (εκτελεστή). Σήμερα μπορείτε να επισκεφθείτε το Μπούρτζι με μια βαρκούλα από το λιμάνι από όπου θα δείτε μια από τις καλύτερες θέες του Ναυπλίου και της Παλιάς της Πόλης.

Ακροναυπλία
Το παλαιότερο κομμάτι της πόλης του Ναυπλίου. Μέχρι τον 13 αιώνα ήταν μια πόλη από μόνη της. Οι Ενετοί και οι Φράγκοι κατά την άφιξή τους την συμπεριέλαβαν στην οχύρωση της πόλης. Αργότερα, κομμάτια της χρησιμοποιήθηκαν για φυλακές μέχρι που η Ελληνική Κυβέρνηση θεώρησε πως η θέα και ο ομορφιά του τόπου θα έκανε καλό στον τοπικό τουρισμό, κι έτσι δίπλα χτίστηκε ένα ξενοδοχείο που στέκεται ακόμη εκεί.

Το Κάστρο Παλαμήδι
Η ιδέα για το Παλαμήδι προέρχεται από τους Μοροζίνι, Κόρνερ και Γκριμάνι ενώ τελικά τα σχέδια φτιάχτηκαν από τον Γκριμάνι και υλοποιήθηκαν από τον Αυγουστίνο Σαγκρέδο. Αποτελείται από οχτώ ενωμένα μικρά οχυρά και προστατευόμενα από ένα τείχος. Μέσα στο κάστρο, στους προμαχώνες, βρίσκεται και το εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα. Έχει ημικυκλικό τρούλο και ενώνεται με το τείχος στην ανατολική του πλευρά. Το ανοιχτό κομμάτι της εκκλησίας έχει δύο διαδρόμους. Το κτίσμα ολοκληρώθηκε μέσα σε 3 χρόνια (1711-1714).

Έναν χρόνο (1715) αργότερα, ο τουρκικός στρατός αριθμώντας 100.000 εισέβαλε στην Πελοπόννησο και πήρε το Παλαμήδι και την Ακροναυπλία υπό τον έλεγχό του. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας του το Παλαμήδι έχει χρησιμοποιηθεί σαν φυλακές υψηλής ασφάλειας για κατάδικους. Το φρούριο είναι προσβάσιμο με δύο τρόπους, ένας από τον δρόμο, στην περιοχή της Πρόνοιας και ο άλλος από τα 999 σκαλιά, από τη μεριά της Παλιάς Πόλης.

Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου
Το Μουσείο στεγάζεται στο τριώροφο κτίριο στην πλατεία Συντάγματος. Είναι κτισμένο το 1713, ανά τους καιρούς είχε διάφορες χρήσεις, όπως μπαρουταποθήκη κλπ. Η αρχαιολογική συλλογή είναι αξιοσημείωτη, συμπεριλαμβάνει Προϊστορικά και Μυκηναϊκά ευρήματα από όλη την Αργολίδα.

Επίσης φιλοξενεί εξαιρετικά έργα αγγειοπλαστικής από του πρώτους Μυκηναϊκούς χρόνους με θέμα τον τιθασευμένο νατουραλισμό. Αυτά τα όμορφα έργα, προέρχονται από τους τάφους των Δενδρών (Μιδέα). Προσύμνα και Καζαρμά. Το πολυτιμότερο έκθεμα του μουσείου είναι μια χάλκινη πανοπλία από το 1450 π.Χ. – μια μοναδική ανακάλυψη – από τους τάφους των Δενδρών, μαζί με όπλα και άλλα αντικείμενα των νεκρών αρχηγών.

Στον δεύτερο όροφο, ανάμεσα στα εκθέματα βρίσκονται τα όπλα και το κράνος ενός πολεμιστή μετά-μυκηναϊκής εποχής. Μια ανεκτίμητης αξίας συλλογή αγγείων και όπλων της προ-γεωμετρικής και γεωμετρικής εποχής από την Ασίνη και την Τίρυνθα, αγαλματίδια και άλλα ευρήματα από τον αρχαίο Ναό στην Τίρυνθα κοσμούν τους διαδρόμους του μουσείου.

Τριανόν
Ακόμη ένα κτήριο ιστορικής σημασίας, το οποίο κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας ήταν τζαμί. Σήμερα χρησιμοποιείται ως θέατρο.

Το Λιοντάρι των Βαυαρών
Σκαλιστό από πέτρα, από τον γλύπτη Σίγκελ. Βρίσκεται κοντά στην γειτονιά της Πρόνοιας. Με εντολή του Λουδοβίκου, Βασιλιά της Βαυαρίας και πατέρα του Όθωνα, δημιουργήθηκε προς τιμή των Βαυαρών στρατιωτών που πέθαναν από τυφοειδή επιδημία, η οποία μάστιζε το Ναύπλιο, το 1833/34.